Netwerken!

Vandaag naast, wederom wat geknutsel in de vrije uurtjes (zie afbeelding hieronder), ook weer in het boek van Kelly gelezen. Het derde hoofdstuk gaat over het vormen van een netwerk om je heen. Een netwerk van gelijk gestemden, die snappen dat jij blij wordt van een paar nieuwe stempels, of een set prachtig scrapbookpapier...Ze zet de lezer aan om contact te leggen met andere creatievelingen, online, maar ook in het echt. Vooral in combinatie met het uitvoeren van de gedeelde passie, en dus moeten we ons vooral opgeven voor workshops, hoe eng we het misschien ook vinden. Haar ervaring is dat iedereen het even eng vindt de eerste keer en dat het voelt alsof je voor het eerst naar school gaat! De vriendschappen en contacten die zij tijdens die workshops heeft gelegd, zijn van onschatbare waarde gebleken. Ook heeft ze daar een soort 'mentor' gevonden waar ze alles aan kon vragen. Het delen met gelijkgestemden geeft zoveel voldoening en rijkdom dat zij er echt op aanstuurt om op welke manier dan ook een netwerk om je heen te bouwen; om te delen, om aan te moedigen, je bij te staan (dank je wel, Froukje!)
Dus: doen! 

Heerlijk om dit simpele waxinelichthoudertje te maken.

Een potje, wat textielrepen en kant. Dan zelf van klei wat vormpjes gemaakt, wat verf en daarna aan een touwtje gehangen...en klaar! 

Aan het werk!

Vandaag even geen lees-dag, maar een doe-middag. Geïnspireerd door al die mooie voorbeelden in de boekjes, begon ik natúúrlijk met een moeilijke techniek. Die natúúrlijk dus ook mislukte. Maar, ik maakte mijn canvas schoon en maakte er het onderstaande werk van. De ondergrond bevalt me wel, de kleuren ook, maar het schrijfwerk niet zo...het staat er scheef op en is niet zo artistiek/mooi geschreven.
Maar het inspireert me hopelijk wél om vol te houden en gewoon te gaan voor de volgende poging.

Let's just do it!

Misschien dat ik vanavond nog wat zal lezen...daar vertel ik dan morgen meer over...

Laat gerust een berichtje achter, trouwens!

Gera.

Een positieve start

Eergisteren deelde ik mijn eerste blog-bericht gedeeld via Facebook. Best eng...maar ook dat stond in het eerste hoofdstuk van het boek van Kelly; verleg je grenzen en doe de dingen die je anders niet zou doen. Ook komt er in het eerste hoofdstuk een collega kunstenares aan het woord. Zij vertelt dat zelfs mensen die nog nóóit hebben geschilderd, blij en zelfverzekerd uit haar cursus komen. Dat geeft moed en stelt gerust: dan kan ik het vast ook!

En...ik had de eerste dag heel wat lezers vond ik en zelfs gisteren en vandaag zijn er nog wat bij gekomen.

Gisteren was een muzikale dag. Na een ochtendje post zetten, was het 's middags en 's avonds muziek maken, een andere grote passie van mij. Sterker nog; ik ben er in afgestudeerd! En soms heb ik ook fluisteringen die me zeggen dat ik alsnog werk moet maken van díe passie. En met mijn partner Corné, die slagwerkdocent en mars- en showinstructeur is, geniet ik enorm van de muzikale wereld waarin we ons momenteel bevinden. Maar als ik er over nadenk om alsnog die wereld in te stappen, komen de angsten boven drijven; ik ben vast niet goed genoeg, zullen ze mij wel serieus nemen? Als klein vrouwtje in een mannenbolwerk? Geen schijn van kans denk ik dan gelijk...

Het toeval wil dat het tweede hoofdstuk van het boek juist gaat over die angsten. Angst voor falen, geen geld kunnen verdienen met je werk, dat het niet goed genoeg is. Oftewel: bang zijn dat je droom mislukt en daarom de angst om er überhaupt aan te beginnen. Zelfs Kelly, met zoveel talent, kende deze angsten en besefte dat die angsten haar fluisteringen tegenwicht gaven en haar creativiteit in de weg stonden. Hoe zij dat heeft opgelost? Met in actie komen, kleine stapjes nemen en niet gelijk verwachten dat heel het land je werk ziet en massaal koopt. Begin klein, laat het daarna groeien. 

Ook spoort ze me aan om niet uit te stellen, dat heeft geen zin. Je creatieve geest is geduldig, zegt ze. Het maakt haar niet uit waar je bent, hoe druk je bent, of je huis wel schoon is en of je bang bent. Het hoeft niet wachten of het zogenaamde 'juiste moment', want dat bestaat niet! 

Dat is dus de les van vandaag: 

 Neem kleine stapjes om je succes te bereiken en stel het niet uit.

Het Begin

Al jaren ben ik fan van het werk van Kelly Rae Roberts. Ik ken haar werk van een zogenaamde 'Lang'-kalender waar haar werk in stond.

Ik dacht; als je toch zó creatief bezig kunt zijn! Hoe heerlijk leven is dat! En dat je werk ook nog eens wereldwijd geliefd is...Als je toch eens van je passie je werk kunt maken...

Gisteren kreeg ik haar boek binnen: "Taking Flight", inspirations and techniques to give your creative spirit wings. 

Vandaag ben ik daarin begonnen. 

In het eerste hoofdstuk schets ze hoe vast ze zelf zat in haar dagelijkse leven en hoe ze had gekozen voor de makkelijkste weg, met een veilige baan, huisje, boompje, beestje...

Maar in haar hoofd bleven de stemmetjes haar dingen influisteren, dingen die ze eigenlijk had willen doen, of wie ze had willen zijn. Deze fluisteringen hebben we allemaal; het zijn onze instincten, onze diepste verlangens en onze grootste dromen. Ze moedigt de lezer aan om een dagboek bij te houden, zodat we onze dromen en emoties kunnen teruglezen om er van te leren, om er inspiratie uit te putten.  Om de fluisteringen op te schrijven en er eindelijk naar te gaan luisteren, dat we er iets mee gaan doen! En niet negeren, omdat we denken dat het niet kan, of omdat we bang zijn dat het niet lukt. Dus bij dezen: 'Het begin'. 

Voor vandaag zou ik zeggen, is mijn grootste droom: 

Een mixed-media kunstenares worden

Daarvoor heb ik samen met het boek van Kelly, ook nog een ander boek aangeschaft:

De tekst die me vooral bezig houdt vandaag is:

'Zolang er niets zeker is, is alles mogelijk'.

Dat zet me aan het denken...zou ik echt mijn droom waar kunnen maken?

JA. Dat kan.