Hoofdpijndossier

Ken je dat gevoel dat je ergens helemaal in vastloopt, maar ook niet wilt opgeven? Pffff, dat had ik dus! Het onderstaande project, was er zo één...het wilde maar niet lukken met die kleine portretjes van de familieleden...wat een drama! En wat ik ook deed, het mislukte. Ik had eerst nog het idee om een ander project te starten, maar dat lukte niet echt...Loslaten blijft moeilijk, het spul bleef maar in mijn hoofd...hoe kon ik het toch oplossen? Uiteindelijk boodt de iMac uitkomst...de portretten kon ik digitaal ook schilderen, heerlijk uitvergroot en met de mogelijkheid om oneindig te gummen. Heerlijk, toen ik daar mee bezig was, voelde ik dat het goedkwam. En dat kwam het. Uiteindelijk...

Ik ben nu, na al die weken (ja, weken ja!), toch wel tevreden met wat het uiteindelijk geworden is. 

Zo blijkt maar weer:

De aanhouder wint!

Oh yes...family does matter!

Liefs,

Gera.

Zelfstandig op weg naar....?

Het boek van Kelly is uit....en nu...? Ik struin internet af, op zoek naar inspiratie en goede ideeën. Op zoek naar stijlen; wat past bij mij?! Al doende merk ik wel dat het kopiëren van een stijl niet bevredigend is. Ik ben helemaal weg van het werk van Kelly Rae Roberts, ik kan er uren naar kijken en zou mijn hele kamer er vol mee hangen. Maar als ik zelf aan het werk ben, wil ik toch een 'Gera' zien en geen 'Kelly'. Haar stijl past wel bij mij, maar ik wil bijvoorbeeld de gezichten van de figuren toch véél realistischer hebben. Dat zie je ook terug; de achtergronden en de letters zijn losjes en 'rommelig', maar het gezicht is relatief veel verfijnder (hoewel niet realistisch, maar dat hoeft voor mij ook niet). Kortom; je stijl ontwikkel je toch uiteindelijk helemaal zelf...het moet alleen nog vorm krijgen en eenduidig worden. Nu probeer ik nog van alles, later zal ik meer en meer mijn eigen ding gaan doen en ontwikkelen tot een echte eigen stijl.

Zo ben ik de laatste tijd, voor en na onze vakantie, bezig geweest met het onderstaande werk.
Ik ben heel benieuwd wat jullie er van vinden! Ik ben er zelf erg content mee.

Free Your Soul

Jammer genoeg kan ik komende zaterdag niet op Midzomer Fair van Froukje komen staan...het is nog vakantietijd bij de post en ik moet komen werken. Maar niet getreurd! Ik ga zeker een keer mijn werk uitstallen (en verkopen hoop ik)...kan ik nu nog mooi werken aan mijn collectie en reproducties daarvan! Tot gauw...

Liefs,

Gera.

De reis omarmen...

Het laatste hoofdstuk van Kelly's boek heet 'Embracing the Journey', omarm je reis, je creatieve reis. De laatste tijd heb ik veel ideeën opgedaan die ik wil uitwerken. Zo ben ik van plan om mijn eigen werk met mijn supermooie fotocamera vast te leggen en daarvan reproducties te laten maken op canvas om die vervolgens te gaan verkopen! Online, maar ook op de markten en fairs die hier in de omgeving worden gehouden om later, indien mogelijk, dit uit te breiden naar...tja...wie weet waar naartoe allemaal. We zullen het gaan zien en beleven; ik omarm het en zie waar het schip gaat standen. Dat is ook precies wat Kelly in haar laatste hoofdstuk ons vertelt; laat alles in je reis op je inwerken en laat de reis alle vragen beantwoorden, je hoeft niet alles van te voren helemaal uitgestippeld te hebben.

De creatieve reis komt met vragen als 'hoe moet ik verder, wat is precies mijn stijl, doe ik het wel goed?'. Door je teveel met deze vragen bezig te houden, kunnen we onze creativiteit juist in de weg staan. Het is oké om teleurgesteld te zijn als iets niet lukt, maar het is ook oké om je gezegend en succesvol te voelen als dat zo is. Je moet vertrouwen hebben; je hoeft geen makkelijke oplossing te vinden, als je vragen maar gehoord worden. Je creativiteit beantwoord deze al doende, daar moet je in geloven en als je dat kunt, zul je zien dat dat een positief effect heeft op àlle aspecten van je leven. 

Sta ook toe om alle negatieve emoties te voelen, te doorstaan, te uiten...en daarna loslaten en weer verder gaan. Maar negeer of vermijd ze niet! Ga oog in oog met al je angsten en handel tóch...dan overwin je ze en kun je eindeloos groeien in je proces.

Wat ik zelf merk in dit proces, is dat ik meer vertrouwen krijg in mijn creaties. Ik zie ze ook beter worden, mooier, volwassener...Het vertrouwen in de toekomst wordt ook groter...

Gemaakt voor de geboorte van Elva Julia, de 2e dochter van mijn vriendin

Vrij werk

De workshop van 5 juli ging helaas niet door, ik was daar nerveus voor, vond het allemaal een beetje eng. Nu kan ik 13 september in de 'herkansing'. Ik vind het nog steeds een beetje eng, maar ik krijg er meer en meer juist enorm veel zin in. Ik heb zin om te leren, om te produceren, mij helemaal onderdompelen in het creatief bezig zijn. Helaas houdt de waan van alledag ook met andere dingen bezig en misschien is dat wel goed ook...ik wil toch ook geen zweverig schildertype zijn met allerlei artistieke luchtkastelen. Het gezins- en verenigingsleven houdt mij ook met beide voeten op de grond. En dat is ook niet verkeerd!

Liefs, Gera.             

Eindelijk weer online...

Het lijkt wel een eeuwigheid geleden dat ik hier iets op mijn blog schreef! Aan de ene kant is dat ook zo, aan de andere kant valt het ook wel weer mee. Maar laten we het nog even over vorige week zaterdag, 14 juni hebben...Samen met Froukje op de crea-markt "Kijkse" gestaan, hier in de wijk. 

Allemaal mensen die iets creatiefs aan de rest van Leerdam wilde laten zien; ik viel in die zin niet op...en dat vond ik ook niet erg. Het is best eng om zomaar met je waar 'te koop' te staan. Niet letterlijk; men mocht alleen maar kijken, verkopen mocht niet. Helemaal niet erg! Eerst maar eens afwachten wat men er van vond....

En...! Men vond het volgens mij wel wat! Ik had namelijk veel mensen aan mijn kraampje! Veel vroegen hoe ik bepaalde dingen deed, maar ook kreeg ik de vraag of ik workshops gaf, heb ik visitekaartjes uitgedeeld en neemt de organisator van de markt contact met mij op voor een familieportret! Je zult begrijpen...die twee uurtjes waren zó voorbij. 

Naast al dat leuks, stond ik ter plekke een canvas te maken. Ook daarvoor was veel belangstelling en nieuwsgierigheid. Ik kreeg het natuurlijk in die twee uurtjes niet af, maar hieronder zie je het uiteindelijke resultaat. Ik ben niet ontevreden, hoewel het portret nog niet naar mijn zin is. Maar ik weet dat je niet gelijk alles perfect kunt doen. En oefening baart kunst, toch? Dus we blijven proberen! Laat gerust weten wat jullie er van vinden! 

Afgelopen week was het druk met andere zaken, dus van lezen is even niets gekomen, maar deze week ga ik vast en zeker het boek van Kelly uit lezen en dan meld ik me weer.

Froukje en ik bij 'Kijkse'

Liefs, Gera

Onze waarheid

Het volgende hoofdstuk van Kelly...het boek is bijna uit. En dan, vraag ik me af...? Maar goed, hoofdstuk 6 alweer. Kelly beschrijft hoe elk kunstwerk een stapje dichterbij is bij wie we aan het worden zijn. Als we onze kwetsbaarheden omarmen en uiten in creativiteit, is dat onze waarheid op dat moment. Dat wat er werkelijk in ons omgaat, dat doet er toe. Al iets het iets onbenulligs voor een ander...als het onze aandacht verdient, is het 'de waarheid'. Onze eigen waarheid. Om kunst te maken die aanspreekt bij anderen, hoeven we eigenlijk alleen maar eerlijk te zijn over wat ons bezighoudt! 

Anderen kunnen zich daar mee vereenzelvigen, zich in herkennen en zullen daarom juist onze kunstwerken mooi vinden en er op reageren. Wees puur! Als het waardevol is voor jou, is het dat ook voor een ander! Hoef je niets extra's voor te doen. Is dat even mooi meegenomen!

Hieronder overigens het resultaat van mijn canvas 'op eigen kracht' (waar ik het over had in mijn vorige bericht). Het staat op mijn nieuwe kistezel; een schildersezeltje dat je op tafel kunt zetten en waaronder het deksel zich nog een kistje bevindt waar je van alles in kunt doen. Handig, ook voor onderweg! Maar vooral om wat ergonomischer te kunnen werken aan tafel! Ik ben er super blij mee en hij gaat zaterdag zeker mee! Zaterdag...Kijkse op het Europaplein...een kleine minimarkt waarop mensen hun 'kunsten'/hobby's kunnen vertonen. Erg leuk! Heb er erg veel zin in, samen met Froukje...moet helemaal goed komen. Ik ga daar live een canvas beschilderen. Eens kijken wat mensen er van vinden. Ik vind het wel een beetje spannend, maar erg veel kan er niet fout gaan, dus het komt allemaal best goed! Had ik trouwens al verteld dat ik zaterdag 5 juli een workshop Mixed-Media ga volgen in Nieuwegein?! Dacht het niet...nu dan...bij dezen! Bij mijn favoriete scrapbookwinkel scrapdelight.nl 

Neem een dikke portemonnee mee als je daar naartoe gaat. Daar is te veel en te leuk materiaal! Een echte aanrader voor de scrapbooker, kaartenmaker, stempelaar...je kunt helemaal los daar!

Ik hou d'r van!

Liefs, Gera.

Het resultaat...

Gisteren heb ik afgemaakt waar ik de vorige keer mee eindigde; werd het een waxinelichtje of een project uit het boek van Kelly....? Het werd het laatste. Ik ben zó blij met het resultaat! En trots op mezelf dat ik tóch tegen mezelf gezegd heb, dat het me best zou lukken om gezichtjes te tekenen! En moet je zien! Al zeg ik het zelf; goed gelukt voor de eerste keer. Ik heb in de flow van afgelopen dagen gelijk ook allerlei extra schilderspullen via internet besteld. En volgende week ga ik - als het nog geregeld kan worden - met mijn vriendin Froukje samen op een minimarktje staan, hier in de wijk. Daar ga ik live iets zitten maken. Misschien een waxinelichtje, misschien ook wel een project zoals hieronder....

Afgelopen dagen heb ik even niet gelezen en ben ik vooral bezig geweest met het maken van het bovenstaande canvas. Ik stuur trouwens een foto op naar Kelly, via haar Facebook pagina. Kijken of ze reageert en zo ja, hoe...

Zo direct eerst nog een middagje muziek maken en vanavond ben ik alleen thuis. Ik denk dat ik een nieuw project start zoals hierboven, maar dan zonder voorbeeld, helemaal op eigen kracht, naar eigen idee. Eens kijken waar we uitkomen. Voor nu ben ik ontzettend blij met deze eerste stappen en kan ik niet wachten tot ik weer lekker kan gaan 'kliederen'. Ik word hier ontzettend blij van!

Liefs en zonnige groet,

Gera.

Expressie...

Na een ochtend werken (van 05:15-10:30 uur), kan ik nu weer rustig schrijven aan mijn blog. Gisteren heb ik weer een hoofdstuk gelezen uit het boek van Kelly Rae Roberts. Dat gaat over de expressie van onze emotie(s) in creatieve projecten. Soms omdat we het verbaal niet kunnen verwoorden, soms om oude wonden te helen, soms om het leven van nu te vieren. Het laat ons veranderen van de persoon die we waren in de persoon die we willen zijn. Om dat te bereiken moeten we de vergeten of verdrongen momenten omarmen en herbeleven; alleen dan kunnen we weer verder. Het hoeven niet per se nare herinneringen zijn, het kan ook juist zijn dat je terugdenkt aan dat vrolijke kinderliedje. Het gaat bij het maken van je project uiteindelijk niet om het resultaat, maar vooral om het creatieve/emotionele proces. Het maakt ons weer compleet en onze geest gaat groeien. Dat merk ik zelf op dit moment; ik ben zo opgewonden over wat ik zou willen bereiken, dat ik ook haast niet kan stoppen met het maken van mooie, leuke dingen. Ik wil maar met klei in de weer, met verf , papier en medium gel. Zo móest ik gisteravond per se die twee leuke labeltjes van klei afwerken, waar ik zondag al mee begonnen was. Het resultaat:

Jammer de afdruk van mijn logo niet helemaal gelukt is, maar oefening baart kunst, zullen we maar zeggen. Het geeft wel een erg leuk effect vind ik zelf. Natuurlijk kan ik het ook eerst op het papier printen, maar dat geeft een minder 'handgemaakt' effect dan via deze stempeltechniek.

Ik ga eens kijken of er een leuk potje in huis te vinden is voor een nieuw waxinelichtje...of misschien ga ik wel een 'how-to' uit het boek van Kelly maken. Ik laat je snel weer weten wat het geworden is...tot gauw!

Liefs,
Gera.

Inspiratie in het alledaagse

Daar ben ik weer! Na een paar dagen geen blog, vertel ik jullie graag wat er allemaal is gebeurd en wat ik weer geleerd heb.
Mijn vriendin Froukje heeft ook een eigen onderneming en zij komt met allerlei ideeën om mijn creatieve projecten aan de man te brengen en reclame te maken. Geweldig! Zij denkt enorm met mij mee en daar ben ik haar heel dankbaar voor. Het voelt goed om te weten dat mensen in jou en jouw werk geloven. Dus we gaan er voor! Overigens heb ik ook tussen de bedrijven door nog wat leuke embellishments gemaakt:

Gisteren was weer een dagje met werken en muziek. Ook heerlijk om te doen, hoor! Ik wilde eigenlijk graag weer aan de slag, maar ik had er even de tijd niet voor. We moesten ook nog naar een verjaardag...Daar waren mijn twee (oudere) zussen ook! Onze middelste zus vertelde dat het op het werk niet zo lekker ging en dat ze eigenlijk ziek thuis zit. Ze zit een beetje in de knoop met zichzelf, met wat ze straks wil gaan doen, de twijfels en de angsten, de deuk in haar zelfvertrouwen. Ik herken het allemaal! Ik ben eigenlijk ook al twee jaar 'beroepswerkeloos'. Zo kwam mijn nieuwe keuze om deze weg in te slaan ook ter sprake. Hoewel ik toch een beetje eng vond om mijn zussen mijn gewaagde stappen uit te leggen, heb ik dat heel 'zelfverzekerd en met overtuiging' gedaan. En de reacties waren niet eens afwijzend of sceptisch, maar eerder verrast en vol verwachting waar het schip zal stranden. Dus dat was eigenlijk best een meevaller.

Dus met dat positieve gevoel ben ik vandaag weer verder gaan lezen in het boek van Kelly. Het vierde hoofdstuk gaat over het vinden van inspiratie in de alledaagse dingen en daar de schoonheid van in te zien. Als je dat lukt, zal je creatieve geest enorm groeien en vind je altijd wel inspiratie voor 'iets'. Dat is best geruststellend...want geen inspiratie hebben is voor een kunstenaar natuurlijk funest!
Kelly adviseert om alle mooie momenten op één of andere manier vast te leggen: met een foto of een blog, of beide...
Waar ik deze week heel blij van werd, was van mijn dochter Britt die heel 'alledaags' een rondje op een pony reed tijdens een braderie in Wijchen, op Hemelvaartsdag...die lach op haar gezicht, onbetaalbaar toch? En dus een bron van inspiratie!

Picasso zei:

"Art washes away from the soul the dust of everyday life."

Zo waar! De kunst is dus om te gaan genieten van die simpele, alledaagse dingen...moeilijk? Nee, dat denk ik niet, eigenlijk!

Liefs, Gera.

Netwerken!

Vandaag naast, wederom wat geknutsel in de vrije uurtjes (zie afbeelding hieronder), ook weer in het boek van Kelly gelezen. Het derde hoofdstuk gaat over het vormen van een netwerk om je heen. Een netwerk van gelijk gestemden, die snappen dat jij blij wordt van een paar nieuwe stempels, of een set prachtig scrapbookpapier...Ze zet de lezer aan om contact te leggen met andere creatievelingen, online, maar ook in het echt. Vooral in combinatie met het uitvoeren van de gedeelde passie, en dus moeten we ons vooral opgeven voor workshops, hoe eng we het misschien ook vinden. Haar ervaring is dat iedereen het even eng vindt de eerste keer en dat het voelt alsof je voor het eerst naar school gaat! De vriendschappen en contacten die zij tijdens die workshops heeft gelegd, zijn van onschatbare waarde gebleken. Ook heeft ze daar een soort 'mentor' gevonden waar ze alles aan kon vragen. Het delen met gelijkgestemden geeft zoveel voldoening en rijkdom dat zij er echt op aanstuurt om op welke manier dan ook een netwerk om je heen te bouwen; om te delen, om aan te moedigen, je bij te staan (dank je wel, Froukje!)
Dus: doen! 

Heerlijk om dit simpele waxinelichthoudertje te maken.

Een potje, wat textielrepen en kant. Dan zelf van klei wat vormpjes gemaakt, wat verf en daarna aan een touwtje gehangen...en klaar! 

Aan het werk!

Vandaag even geen lees-dag, maar een doe-middag. Geïnspireerd door al die mooie voorbeelden in de boekjes, begon ik natúúrlijk met een moeilijke techniek. Die natúúrlijk dus ook mislukte. Maar, ik maakte mijn canvas schoon en maakte er het onderstaande werk van. De ondergrond bevalt me wel, de kleuren ook, maar het schrijfwerk niet zo...het staat er scheef op en is niet zo artistiek/mooi geschreven.
Maar het inspireert me hopelijk wél om vol te houden en gewoon te gaan voor de volgende poging.

Let's just do it!

Misschien dat ik vanavond nog wat zal lezen...daar vertel ik dan morgen meer over...

Laat gerust een berichtje achter, trouwens!

Gera.

Een positieve start

Eergisteren deelde ik mijn eerste blog-bericht gedeeld via Facebook. Best eng...maar ook dat stond in het eerste hoofdstuk van het boek van Kelly; verleg je grenzen en doe de dingen die je anders niet zou doen. Ook komt er in het eerste hoofdstuk een collega kunstenares aan het woord. Zij vertelt dat zelfs mensen die nog nóóit hebben geschilderd, blij en zelfverzekerd uit haar cursus komen. Dat geeft moed en stelt gerust: dan kan ik het vast ook!

En...ik had de eerste dag heel wat lezers vond ik en zelfs gisteren en vandaag zijn er nog wat bij gekomen.

Gisteren was een muzikale dag. Na een ochtendje post zetten, was het 's middags en 's avonds muziek maken, een andere grote passie van mij. Sterker nog; ik ben er in afgestudeerd! En soms heb ik ook fluisteringen die me zeggen dat ik alsnog werk moet maken van díe passie. En met mijn partner Corné, die slagwerkdocent en mars- en showinstructeur is, geniet ik enorm van de muzikale wereld waarin we ons momenteel bevinden. Maar als ik er over nadenk om alsnog die wereld in te stappen, komen de angsten boven drijven; ik ben vast niet goed genoeg, zullen ze mij wel serieus nemen? Als klein vrouwtje in een mannenbolwerk? Geen schijn van kans denk ik dan gelijk...

Het toeval wil dat het tweede hoofdstuk van het boek juist gaat over die angsten. Angst voor falen, geen geld kunnen verdienen met je werk, dat het niet goed genoeg is. Oftewel: bang zijn dat je droom mislukt en daarom de angst om er überhaupt aan te beginnen. Zelfs Kelly, met zoveel talent, kende deze angsten en besefte dat die angsten haar fluisteringen tegenwicht gaven en haar creativiteit in de weg stonden. Hoe zij dat heeft opgelost? Met in actie komen, kleine stapjes nemen en niet gelijk verwachten dat heel het land je werk ziet en massaal koopt. Begin klein, laat het daarna groeien. 

Ook spoort ze me aan om niet uit te stellen, dat heeft geen zin. Je creatieve geest is geduldig, zegt ze. Het maakt haar niet uit waar je bent, hoe druk je bent, of je huis wel schoon is en of je bang bent. Het hoeft niet wachten of het zogenaamde 'juiste moment', want dat bestaat niet! 

Dat is dus de les van vandaag: 

 Neem kleine stapjes om je succes te bereiken en stel het niet uit.

Het Begin

Al jaren ben ik fan van het werk van Kelly Rae Roberts. Ik ken haar werk van een zogenaamde 'Lang'-kalender waar haar werk in stond.

Ik dacht; als je toch zó creatief bezig kunt zijn! Hoe heerlijk leven is dat! En dat je werk ook nog eens wereldwijd geliefd is...Als je toch eens van je passie je werk kunt maken...

Gisteren kreeg ik haar boek binnen: "Taking Flight", inspirations and techniques to give your creative spirit wings. 

Vandaag ben ik daarin begonnen. 

In het eerste hoofdstuk schets ze hoe vast ze zelf zat in haar dagelijkse leven en hoe ze had gekozen voor de makkelijkste weg, met een veilige baan, huisje, boompje, beestje...

Maar in haar hoofd bleven de stemmetjes haar dingen influisteren, dingen die ze eigenlijk had willen doen, of wie ze had willen zijn. Deze fluisteringen hebben we allemaal; het zijn onze instincten, onze diepste verlangens en onze grootste dromen. Ze moedigt de lezer aan om een dagboek bij te houden, zodat we onze dromen en emoties kunnen teruglezen om er van te leren, om er inspiratie uit te putten.  Om de fluisteringen op te schrijven en er eindelijk naar te gaan luisteren, dat we er iets mee gaan doen! En niet negeren, omdat we denken dat het niet kan, of omdat we bang zijn dat het niet lukt. Dus bij dezen: 'Het begin'. 

Voor vandaag zou ik zeggen, is mijn grootste droom: 

Een mixed-media kunstenares worden

Daarvoor heb ik samen met het boek van Kelly, ook nog een ander boek aangeschaft:

De tekst die me vooral bezig houdt vandaag is:

'Zolang er niets zeker is, is alles mogelijk'.

Dat zet me aan het denken...zou ik echt mijn droom waar kunnen maken?

JA. Dat kan.